ผมเคยและยังมีปัญหากับทั้งการให้และรับของ ขวัญ ไม่ว่าจะเป็นปัญหาที่ว่าไม่รู้จะให้อะไรคนอื่น (คนที่สังเกตคงเห็นว่าคอยเกาะคนอื่นหารตลอด) หรือการรับของขวัญที่ ไม่ต้องใจ อย่างมีวัฒนธรรม
เท่าที่ผมทราบ ตามวัฒนธรรมตะวันตก ธรรมเนียมการให้ของขวัญนี้ถือเป็นการแสดงการให้ความสำคัญ และความหวังที่ดีต่อกันวิธีหนึ่ง Miss Manners (Judith Martin) กล่าวว่า "The whole point is that the other person decides what to get you on the basis of his knowledge of you and of his best judgment, however faulty that might be." (ในวัฒนธรรมไทยอันนี้ผมยังไม่เคยเห็นการกล่าวถึงอย่างเจาะจงนะครับ แต่ก็ขอเหมาว่าคงจะคล้าย ๆ กัน)
สิ่งที่เป็นปัญหาสำหรับผมก็คือ ผู้ให้ ถึงจะให้ด้วยความเต็มใจ ไม่คาดหวังอะไรตอบแทน แต่อย่างน้อยที่สุดก็คงต้องหวังอยู่ว่าผู้รับจะยินดี กับสิ่งที่ได้รับ ซึ่งนี่ก็เป็นสาเหตุที่ตามมารยาทแล้ว ผู้รับจะต้องแสดงความดีใจที่ได้รับของขวัญนั้น แม้ว่าใจจริงจะรู้สึกอย่างไรก็ตาม
แต่ผมทำไม่ได้
ขอบคุณหรือเปล่า ขอบคุณ ตื้นตันน่ะ ยิ่งใช่ แต่ยิ่งพยายามบอกถึงความยินดีในตัวของขวัญเท่าไร มันยิ่งรู้สึกว่าเป็นการโกหกผู้ที่ให้มามากเท่านั้น
สุดท้ายก็ทั้งทำร้ายจิตใจคนที่รักเรา ทั้งทำร้ายความรู้สึกตัวเอง
ทำไมนะ... ทำไม...
