Showing posts with label University admissions. Show all posts
Showing posts with label University admissions. Show all posts

29 April 2005

การเข้ามหา'ลัย...

เมื่อกี้ดูถึงลูกถึงคนเมื่อวาน...

ยังไงก็คงหาข้อยุติที่จะนำการศึกษาของเราไปสู่ความเจริญไม่ได้ (ในเร็ว ๆ นี้) สินะ...

เฮ้อ...

แต่ที่ พญ.กมลพรรณแกล้งว่านี่ถูกนะ... ถ้าต้องการให้โอกาสอย่างเท่าเทียมกัน ทำไมไม่จับฉลากให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยล่ะ จะได้ไม่ต้องมานั่งปวดหัวกับการคัดเลือกบ้าบอนี่

ที่จริงก็คงรู้กันอยู่... ก็ประเด็นคือที่เรียนมันไม่พอกับความต้องการ!!!

แล้วสาเหตุ (รองลงมา) ที่ต้องคัดเลือกคืออะไร? ก็มหาวิทยาลัยต้องการนักเรียนที่มีคุณภาพสูงที่สุด ที่น่าจะให้ผลประโยชน์ต่อตัวนักเรียนเอง มหาวิทยาลัย และประเทศชาติสูงที่สุด หลังจากที่จบออกมาแล้ว...

จริง ๆ แล้วตรงนี้ก็ไม่มีอะไรบอกเลย ว่าการคัดเลือกโดยการสอบเอ็นทรานซ์เป็นวิธีที่ให้ผลดีตรงไหน...

แต่การใช้ระบบ admission ที่จะสนองจุดประสงค์ตรงนี้ ก็ไม่ใช่การใช้คะแนนเก็บจากเวลาเรียน ฯลฯ เฉย ๆ... ถ้าอย่างนั้นมันจะต่างจากเดิมตรงไหน นอกจากจะทำให้วุ่นขึ้น แล้วยังเสียความยุติธรรมและความโปร่งใสไปอีก (ก็นักเรียนไม่ได้สอบในห้องเรียนเพื่อเก็บคะแนนอยู่แล้วรึ?) ไหนล่ะ การดูผลงานจาก portfolio ไหนล่ะ การสัมภาษณ์เพื่อวัดไหวพริบ ความพร้อมที่จะเข้าเรียน...

ก็มันมีไม่ได้ เพราะโครงสร้างสังคมเรามันยังไม่พร้อมที่จะทำ...

แล้วเหตุผลหลัก ที่บอกว่าที่นั่งเรียนไม่พอ ยิ่งทำให้ต้องการกระบวนการที่โปร่งใส มีหลักเกณฑ์ที่เป็นรูปธรรม ตายตัว...

ซึ่งนั่นก็คือการสอบเอ็นทรานซ์~!

การเปลี่ยนแปลงเพื่อใช้คะแนนในชั้นเรียน ฯลฯ ตอนนี้ก็เพียงแค่จะเพิ่มความวุ่นวายเข้าไปอีก เพราะไหนจะขัดแย้งกับการต้องการจัด element ในการเรียนที่ customized สำหรับนักเรียนแต่ละคน แต่ละท้องถิ่น ไหนจะมีปัญหากับความเหลื่อมล้ำในการให้คะแนนพวกนี้อีก...

เอาไว้ให้โรงเรียนให้การศึกษาที่มีคุณภาพทั่วถึง เอาไว้ให้มหาวิทยาลัยสามารถรองรับนักเรียนที่ต้องการเข้าเรียนได้เพียงพอ เอาให้สังคมมองเปลี่ยนมุมมองที่ว่าการได้เรียนในมหาวิทยาลัยของรัฐเป็นความสำเร็จสูงสุดของชีวิตนักเรียนเสียก่อน...

ถึงจะแก้ระบบได้อย่างประสบความสำเร็จ!

สรุปอีกที:
  1. การสอบเอ็นทรานซ์น่ะ ใคร ๆ ก็รู้ว่ามันบั่นทอนชีวิตนักเรียน... แต่การเปลี่ยนมาใช้คะแนนเรียนเนี่ย มันไม่เห็นจะช่วยตรงไหน
  2. ปัญหาอันดับแรกคือที่นั่งเรียนมันไม่พอกับความต้องการ
  3. และอันดับสองคือทัศนคติของสังคมต่อการเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย
  4. ปัญหาหลักสองข้อนี้ ทำให้ต้องการระบบที่โปร่งใส เป็นกลาง เป็นรูปธรรม ซึ่งก็คือการสอบเอ็นทรานซ์
อีกเรื่อง...
ไม่มีที่ไหนในโลกที่เจริญแล้วที่เขาคิดจะเปลี่ยนระบบไปมาตามใจชอบโดยไม่บอกล่วงหน้าก่อนที่เด็กจะขึ้น ม.ปลาย หรอก!!!

23 April 2005

Admission... เฮ่อ...

ที่สุด GPA 40% ก็ไปไม่รอด...

เป็นเรื่องเดิม ๆ ที่น่าแปลกใจว่าทำไมคนเราถึงจะไม่สามารถประจักษ์เห็นถึงความจริงที่ว่ามันไม่ยุติธรรมสักที...

ก็ไม่มีอะไรใหม่จะพูดหรอก... อะไร ๆ ก็ยังเหมือนเดิม... การสอบ entrance ทำลายคุณภาพชีวิตเด็ก แต่ admission ก็ยังหาความยุติธรรมไม่ได้...

ก็ในเมื่อเด็กยังต้องแย่งกันเรียนแล้วมันจะหาข้อยุติกับปัญหานี้ได้อย่างไรกัน?

ถ้าโรงเรียนทั่วประเทศสามารถให้การศึกษาที่ดีได้ทั่วถึง ถ้าทั้งประเทศมีมหาวิทยาลัยที่สามารถรองรับนักเรียนได้เพียงพอกับความต้องการ (หรือถ้านักเรียนที่ต้องเข้ามหาวิทยาลัยไม่เกินจำนวนที่รับได้) นั่นไม่ใช่ทางที่จะแก้ปัญหาได้ดีกว่าหรือ?

คนทั้งประเทศไทยยังรอการปฏิรูปการศึกษาอยู่...