Lawsuits not the answer to proper compensation

เมื่อกี้นั่งดูคลิปถึงลูกถึงคนบางอันกะจะลองมั่ว ๆ ดูว่า intro ที่จะ present วันศุกร์นี้จะออกมาเป็นยังไงได้บ้าง ดูแล้วก็น่าคิดว่าไอ้หัวข้อเรื่องที่เอามาทำ project นี่ ถึงมันจะเป็นเรื่องที่น่าเป็นห่วงและน่าสนใจ แต่มันก็เป็นประเด็นที่เกิดที่ปลายเหตุ ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำถ้าสามารถปรับปรุงระบบและทัศนคติของทุก ๆ ฝ่ายให้มันดีกว่านี้

แต่จริง ๆ แล้วตรงที่บอกว่าน่าจะปรับปรุงได้มันก็ไม่มีอะไรให้พูดถึงมากมายหรอก เพราะทุกคนก็รู้ว่าไอ้การฟ้องร้องอะไรกันนี่มันก็มีแต่เสียกับเสียทุกฝ่าย (ยกเว้นสื่อกับทนาย) ทั้งตัวผู้ป่วยเองก็ต้องเสียเงินเสียเวลาเสียแรงเสียกำลังใจ กับผลที่ได้จะเป็นยังไงไม่รู้ ตัวแพทย์โรงพยาบาลและหน่วยงานก็เสียเงินเสียเวลาเสียกำลังใจเหมือนกัน แล้วที่สุดแล้วผลออกมาถ้าศาลตัดสินให้ผู้ป่วย กว่าจะได้ compensation ก็ ไม่รู้ว่าไอ้ที่เสียหายตอนนั้นมันทำชีวิตพังจนหายกลับมาดีไปนานแค่ไหนแล้ว หรือเปล่า ถ้าศาลตัดสินให้แพทย์ ภาพที่ออกมาก็กลายเป็นว่าผู้ป่วยไม่ได้รับการชดเชยที่เป็นธรรม (ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่ความผิดของใครเลยก็ตาม)

ที่น่าสงสัยคือว่า ไอ้การจัดตั้งกองทุนหรืออะไรก็แล้วแต่ที่จะดูแลให้ compensation กับ ผู้ป่วยอย่างรวดเร็วและทั่วถึงโดยไม่จำกัดว่าเหตุของความเสียหายนั้นเกิด จากอะไรมันจะยากเย็นแค่ไหนในการที่จะทำได้ จะต้องให้เวลา พลังงาน และแรงใจของทุกฝ่าย (ยกเว้นสื่อกับทนาย) ต้องสูญเสียไปอีกเท่าไรกันเชียวกว่าที่มันจะเกิดขึ้น หรือว่าจะเป็นเพียงอีกความฝันลม ๆ แล้ง ๆ ไม่สามารถเกิดขึ้นจริงได้บนโลกใบนี้...