- ขอลงทะเบียนเรียน (ถึงวันที่ 29)
Reached home: 13:30
Travelled: อปร, ธนาคาร, อปร, ตึกไผ่
Activities
- ทำสัญญา รอบ 2
- ขายชุดแทบไม่ได้ช่วยเลย ออกมาน้องเลิกซื้อกันแล้ว...
- ตามที่เค้าเก็บของไปตึกไผ่ แต่ไปลงเอยด้วยการตากแอร์อยู่ห้องดนตรีสากล
- ทำสัญญาเร้ว... เร็ว ส่วนใหญ่เสร็จก่อน 9 โมงอีกแน่ะ (ไม่นับคนที่ต้องรออย่างอื่น)
- วันนี้รู้สึกเป็นเครื่องประดับที่ไร้ประโยชน์มาก... ไม่มีใครถามอะไรเลย แถมที่เย็บกระดาษหายอีกต่างหาก (เมื่อวานลืมเอากลับ)
- กอฟอนุรุธจะจำชื่อน้องได้ทุกคนก่อนเปิดเทอมนะครับ...
- แต่บัตรสมนาคุณของพีรวัชร์นี่สุดยอดจริง ๆ...
- ทดลองกลับบ้านโดยสาย 505... ถ้าไม่นับเวลาที่หาป้ายรถเมล์ไม่เจอก็ใช้เวลาเดินทาง 2 ชั่วโมงพอดี ตอนออกมาที่บ้านฝนตกหนัก มาถึงก็ถนนแห้งแล้ว (เจอรถอภิมหาติดอยู่ที่ปากเกร็ด... อีสะพานนี่เมื่อไรจะสร้างเสร็จ) นั่งมานานก็... ที่จริงพยายามหลับแล้วนะ แต่หลับแล้วรถมันเอาขอบหน้าต่างมากระแทกหัว... โอย... ปัญหาคือมันไม่ใช่ขอบหน้าต่างเฉย ๆ นี่สิ (ไม่งั้นก็พิงหลับไปแล้ว) แต่มันคือขอบหน้าต่างที่มีสกรูขันยึดเอ็นที่ไว้กั้นผ้าม่านอยู่ แล้วไอ้สกรูอันนี้มันดันอยู่ตรงกับขมับพอดี... เผลอนิดนึงรถกระตุกก็ โป๊ก! โอ๊ย...
- แต่ก็นับว่าไม่เลวนะ... ฿16.00 จากสวนลุม ไปส่งถึงหน้าบ้านพอดี (ปลายทาง - ต้นทาง) ถ้าเทียบกับวิธีปกติก็ค่ารถไฟฟ้า ฿25.00 (ถ้ามี student pass ก็ ฿14.00) ค่ารถเมล์อีก ฿16.00 หรือรถตู้อีก ฿20.00 แล้วค่ารถเข้าเมืองทองอีก ฿5.00 ถ้าแม่ไม่ออกมารับ ก็ ฿35.00 - ฿50.00 แล้วใช้เวลาระหว่าง 1:00 - 1:30 ชั่วโมง นับว่าถ้ายอมหาทางนั่งหลับไม่ให้หัวโขกไอ้สกรูอันนั้นตลอดทางกับเสียเวลาอีกนิดหน่อย (แต่ยังไม่ได้ทดลองนั่งตอนชั่วโมงเร่งด่วนแฮะ...) อาจจะถือได้ว่าคุ้มทีเดียว...
- เจอ 505... ได้นั่งด้วย (เป็นรถที่ว่างมาก... ตลอดทางไม่มีคนต้องยืนเลย)
- "ไปปากเกร็ด
(เข้าเมืองทอง)" - ป้ายหน้ารถ 505
- หวาย lecture อะไรต่อมิอะไรให้ฟังหลายเรื่องมาก... รู้สึกได้อะไรใส่สมองที่เล็กลงอีกนิด...
- การนั่งหลับบนรถเมล์บางทีก็ไม่ได้ทำได้ง่าย ๆ (บางทียืนหลับอาจจะง่ายกว่า)
- "การดองงานเป็นโล่ชั้นยอด" เพราะ: "มีงานเก่าอยู่ ยังไม่เสร็จ ก็ไม่มีงานใหม่มาให้ทำ แต่ถ้ารีบทำให้เสร็จ แล้วก็จะมีงานใหม่เข้ามาอีก กลายเป็นไม่เสร็จซักที ไม่เห็นจะต่างกับดองตรงไหน" (ตาม request)
- จุฬาสอนปูเป้เล่นจับหมู... มีแบบฝึกหัดด้วย แบบ หยิบไพ่ออกมาใบนึงถามว่าแต้มอะไร (แอบฮา...)
พอ เราก็ชอบนั่งสายนี้เหมือนกันนะ
ReplyDeleteมันเป็นไม่กี่สายที่สามารถมาถึงคณะเราได้ตรงๆเลย
แต่มันหายากมากเลยอะ
เนี่ยแหละเหตุผลที่มาสาย 555555
แก้ตัวซะงั้นเลย
เอาน่าพอโชคดีขนาดไหน ดูเราซิ แค่รถเมล์ยังไม่ค่อยจะมีโอกาสนั่งเลย
ReplyDelete